Przed nami miejsce wręcz nieprawdopodobne – polska wieś leżąca w sercu Turcji, nieopodal Stambułu.
Wieś została założona w 1842 r. dla uchodźców z Polski. Powstała w czasie kiedy Polska była okupowana przez swoich sąsiadów – Rosję, Prusy i Austrię (1775 rok). Imperium Otomańskie było przeciwne planom okupacji. Z tego powodu wsparło Polskę ofiarowując polskim emigrantom ziemię, na której mogli zbudować osadę.
Jej fundatorem był ks. Adam Czartoryski, ku pamięci którego nadano jej nazwę Adampol, z czasem przekształconą na Polonezköy. Wieś była enklawą polskości w Turcji i do dziś uważana jest za miejsce najważniejsze dla polskiej tożsamości w tym kraju. Obecnie zamieszkuje ją około 100 osób pochodzenia polskiego, dzięki którym polski język, tradycje, kultura i religia wciąż są tam żywe.
We wsi znajduje się wiele śladów polskości, m. in. kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej, polski cmentarz, czy dom pamięci Zofii Ryży, będący jednym z najstarszych domów w wiosce.
W Polonezköy przenikają się ze sobą i koegzystują dwie kultury: polska i turecka, a wieś uchodzi za symbol dobrych stosunków polsko-tureckich.
Wpis jest częścią projektu „POLONIKA – ślady Polaków za granicą”, który odkrywa miejsca na świecie, w których w szczególny sposób zaznaczyła się obecność Polaków.
Źródła: http://www.stambul.msz.gov.pl/pl/polonia_w_turcji/polonezkoy_adampol/ http://www.polonezkoy.com/pl/